భగవంతుని ఇంటి తలుపులకు ఎదురుగా ఈ అహంకారమనేది చెట్టు బోదెలా పడి ఉంది. ఈ బోదెను దాటకుండా ఆయన ఇంట్లో ప్రవేశించడం సాధ్యం కాదు. ఒకప్పుడు ఒకడు భూతాలను లొంగదీసుకొనే శక్తి గడించాడు. ఆ శక్తి కలిగాక అతడు పిలవగానే భూతం అతడి ఎదుట ప్రత్యక్షమై ఇలా అంది.
నేనిప్పుడు ఏం పని చేయాలో చెప్పు. నువ్వు నాకు ఏ పని అప్పగించనట్లయితే ఆ మరుక్షణమే నీ మెడను త్రుంచి వేస్తాను అని హెచ్చరించింది. దాంతో ఆ వ్యక్తి తనకు కావలసిన పనులన్నింటిని ఆ భూతం ద్వారా ఒక్కొక్కటిగా చేయించుకున్నాడు. చివరకు ఆ భూతానికి ఇవ్వడానికంటూ అతడి వద్ద ఏ పని లేకుండా పోయింది, ఇప్పుడు నీ మెడ త్రుంచి వేస్తాను అంది ఆ భూతం.
పాపం అప్పుడు ఆ వ్యక్తికి ఏం చేయాలో పాలుపోలేదు. ఒక్కక్షణం ఆగు. నేనిప్పుడే వస్తాను అని చెప్పి అతడు తన గురువు వద్దకు పరుగుపరుగున వెళ్లాడు. ఆయనకు ఈ ఉదంతాన్ని తెలిపి అయ్యా.... నేనొక పెద్ద ప్రమాదంలో చిక్కుకున్నాను. నేను ఇందులో నుండి బయటపడటం ఎలాగో సెలవియ్యండి అన్నాడు.
గురువుగారు అతనికి వంకరటింకరగా ఉన్న వెంట్రుకను ఒకదానిని ఇచ్చారు. దానిని ఆ భూతానికి ఇచ్చి తిన్నగా చెయ్యమని చెప్పమన్నారు. ఆ భూతం రాత్రింబవళ్లు ఆ వెంట్రుకను తిన్నగా చెయ్యడంలోనే నిమగ్నమయ్యింది. కానీ ఆ వెంట్రుక ఎప్పటికైనా తిన్నగా అయ్యేదేనా... అది ఎలా వంకరగా ఉండేదో అలాగే ఉంది. అహంకారం కూడా అలాంటిదే. క్షణంలో తొలగిపోయినట్లు ఉంటుంది. మళ్లీ అంతలోనే ప్రత్యక్షమవుతుంది. అహంకారాన్ని త్యజించకుండా భగవత్కృప లభించదు. మనలోని అహాన్ని తొలగించుకున్నట్లయితే భగవంతుని సానిధ్యం తప్పక లభిస్తుంది.
